Vluchtelingenstroom niet te beheersen
Paul de Blot, Hoogleraar Business Spiritualiteit Nyenrode Business Universiteit heeft een weblog waar hij vanuit zijn professie en beleving heel vaak duidelijk is over de sociale/economische staat van Nederland. Onderstaande tekst is een blog van 16 juni 2016
Iedereen verwacht dat we in staat zijn de vluchtelingenstroom te beheersen maar volgens mij zal die blijven toenemen. Het klimaat verandert, de droogte neemt toe en de honger wordt een ramp voor menig gebied. Niet alleen in het Midden-Oosten, maar in de hele wereld groeit het vluchtelingenprobleem en daarmee ook de misdaad van de mensensmokkel.
Dat de nood erger wordt blijkt ook uit de samenstelling van de stroom vluchtelingen. Aanvankelijk waren het vooral mannen die op zoek waren naar een betere toekomst om hun familie te kunnen helpen.
In de volgende fase waren het hele gezinnen die hun heil zochten in een ander land. Momenteel zijn het vaak kinderen die door hun ouders worden weggestuurd in gammele bootjes, in de hoop dat ze op die manier gered kunnen worden. Dat deden Joodse ouders ook toen Hitler aan de macht was. Ze gaven hun kinderen aan niet-Joodse gezinnen in de hoop ze zo te kunnen redden. Een moeder zal haar kind niet aan een gammel bootje toevertrouwen als ze niet in hoge nood zit.
In de internationale politiek blijken landen niet in staat goede afspraken te maken, want nationale – en politieke belangen zijn vaak belangrijker dan mensen in nood. We voelen ons machteloos en in onze machteloosheid zijn we niet in staat om iets te doen. Een kant- en-klare oplossing is er niet, maar niets doen is ook geen oplossing. In feite zijn we zeker in staat iets te doen om het leed te verzachten. Daar kan ieder van ons aan meewerken.
Ook in Nederland ervaren we het vluchtelingenprobleem en de regering heeft gekozen voor grootschalige opvang. Die aanpak is geen oplossing voor ontheemden die alles zijn kwijtgeraakt en geen thuis ervaren. Ze hebben aandacht nodig, begrip en liefdevolle contacten. Die kan iedereen geven. De Franse filosoof Levinas zegt: “in de ogen van de ander herken ik mezelf in mijn verantwoordelijkheid voor de ander”. Daar hebben de vluchtelingen behoefte aan, dat er iemand is die hen met begrip in de ogen kijkt. Elkaar in de ogen kijken is een gebaar van vriendschap.
Het grootschalige beleid van de regering is onmenselijk kil maar dat kan worden verbeterd door kleinschalige opvang, waar we allen aan kunnen meewerken. Kinderen passen zich gemakkelijk aan en een kind speelt graag met andere kinderen. Dat geeft ze energie en plezier. Kinderen opvangen in een wijk met kinderen is niet moeilijk. Er is geen geld voor taalonderwijs, maar ik ken heel wat mensen die gewoon met de mensen van hun wijk Nederlands leren spreken en de Nederlandse gebruiken leren kennen. Voor een kleinschalige aanpak is niet veel organisatie nodig. In een democratisch welvarend land zijn wij allen verantwoordelijk voor de opvang van ontheemden die weinig hoop hebben op de toekomst.